سیلیکون ولی کجاست؟
منطقه‌ای است که در شمال سان فرانسیسکو و جنوب کالیفرنیا قرار دارد. این یک پاسخ جغرافیایی برای سوال دره سیلیکون کجاست به حساب می‌آید و از آن جهت دره سیلیکون اطلاق می شود که تراشه های سیلیکونی در آن تولید شده است. اما ایده ساخت چنین منطقه‌ای به دوران رکود بزرگ در آمریکا باز می‌گردد؛ یعنی دوره‌ای بین سال‌های ۱۹۲۹ تا ۱۹۳۹ که جهان درگیر مشکلات شدید اقتصادی بود و امریکا هم از این قاعده مستثنی نبود. فردریک ترمان، استاد آن زمان دانشگاه استنفورد در رشته مهندسی، به دنبال آن بود تا برای دانشجویان خود کاری دست و پا کند. او دو تن از دانشجویان خود به نام‌های ویلیام هولت و دیوید پاکارد را تشویق کرد تا یک شرکت به راه بیاندازند و حتی حمایت‌های مالی نیز برای آنها ایجاد کرد. شرکتی که به نام hp آن را می‌شناسیم.
پس از جنگ جهانی دوم، ترمان که به دنبال ایجاد رابطه میان جوانان تازه فارغ التحصیل شده با دنیای تجارت بود، با کمک دولت مرکزی، زمین‌هایی را در اختیار شرکتهای نوپایی همچون hp، جنرال الکتریک و کداک قرار داد تا کسب و کار خود را گسترش بدهند. در حقیقت نام این منطقه دره سانتا کلارا است اما از سال ۱۹۷۱ به این سو به دره سیلیکون شهرت یافت. نامی که اولین بار دان هوئلفر در مجموعه مقالاتی که در الکترونیک نیوز منتشر کرد به کار برد.
گوگل، فیسبوک، نتفلیکس و بسیاری دیگر، از شرکتهای سیلیکون ولی هستند که از همین جا کار خود را آغاز کردند و به مدد اینهاست که دره سیلیکون ولی به قلب فناوری تبدیل شده و هدایت‌گر دنیای مدرن است.
شرکتهای بسیار دیگری نیز در این منطقه بنیاد گذاشته شدند. در سال ۱۹۶۸ شرکت اینتل و یک سال بعد یعنی سال ۱۹۶۹ شرکت AMD راه اندازی شد که در حال حاضر این شرکت ها به بزرگ‌ترین تولیدکننده تراشه های سیلیکونی و پیشتاز نیمه هادی در دنیا تبدیل شدند.
در سال ۱۹۷۰ نیز شرکت زیراکس یک مرکز تحقیقاتی معروف به پارک را پایه گزاری نمود و جمع زیادی از دانشمندان علوم کامپیوتر را در زمینه پژوهش و توسعه درباره ابزارهای اطلاعاتی مورد نیاز برای سازمان های آینده، در آنجا مشغول به کار کرد. در دهه ۱۹۹۰ که می توان گفت زمان ورود به عصر اینترنت و حضور در دنیای شبکه ها بود در شرایطی که استفاده از اینترنت و ساختارهای شبکه ای به امری حیاتی تبدیل شد، باز هم سیلیکون ولی به‌عنوان پیشتاز در عرصه راهبری و نوآوری اینترنت وارد شد و شرکتهای پیشتاز در این عرصه نیز در سیلیکون ولی پا گرفتند و توسعه یافتند.
در سیلیکون ولی زیرساختی طراحی شده است که شامل دفاتر حقوقی و سیستم های پشتیبانی و همچنین سرمایه گذاران ریسک پذیر می باشد که عمده آنها در خیابان سندهیل، کنار دانشگاه استنفورد مستقر می باشند که با شکل گیری این زیر ساختها، همکاری و شفافیت و تعامل حرفهای به یک اصل اولیه تبدیل شده است.
در این دره جوانان خلاق و نخبه را می توان دید که مشغول به ارائه طرح ها و ایده های خود به کارآفرین ها و سرمایه گزاران با تجربه می باشند و از تجربه آنها استفاده می کنند.
یکی از عوامل اصلی موفقیت سیلیکون ولی، همین محیط سامان یافته ای است که ذکر شد. همچنین در این فضای فناورانه، دانشگاهها، مراکز پژوهشی دولتی و آزمایشگاه های تحقیقاتی بخش خصوصی نیز نقش عمده ای دارند. اجتماع مهندسان با استعداد و برجسته، سرمایه گذاران ریسک پذیر و محیط کارآفرینی جذاب با فرهنگ ریسک پذیری بالا از دیگر عواملی هستند که یک محیطی جذاب و پویا برای شرکتهای نوپا پدید آورده اند.
علاوه‌بر اینها وجود یک شبکه حرفه ای از اهل فناوری که به سهولت تبادل اطلاعات میکردند نیز از عوامل موفقیت این منطقه به حساب می آید. شرکت ها و سازمان های مستقر در سیلیکون ولی به این باور رسیدند که همکاری و رقابت به‌طور همزمان موجب دست یافتن به موفقیت است. به وجود آمدن چنین سیستم منسجم و یکپارچه ای از مخاطره ها و تجربه ها حمایت و پشتیبانی میکند و تجربه شکست ها و پیروزی ها را به مشارکت می‌گذارد.
نکته مهم دیگر مهاجرپذیری در این منطقه است. درصد بالایی از موسسان شرکتهای نوپا در بین خود افراد مهاجر دارند که این امر باعث شده که تنوع فرهنگی به فضای آزاد موجود یاری رساند و مهاجران شناختی از بازارهای منطقه ای را به همراه آورند که قطعاً در توسعه و نوآوری کمک موثری می کند.
